Artykuły
Adaptacja dziecka w przedszkolu
Rozpoczęcie przez dziecko kolejnego etapu życia, jakim jest wiek przedszkolny (złoty wiek zabawy, uczenia się,
zdobywania doświadczeń i przystosowania się do życia w grupie rówieśniczej), to okres osiągania przez nie dojrzałości społecznej,
intelektualnej, zdrowotnej a co za tym idzie, dojrzałości szkolnej.
Zanim jednak, tak się stanie. Zanim będzie wesołym, radosnym i otwartym przedszkolakiem, czeka go najtrudniejszy okres w jego życiu.
Okres przyzwyczajenia siÄ™ do przedszkola.
Wychowując się do tej pory w rodzinie był "oczkiem w głowie" dorosłych, spełniających wszelkie jego zachcianki.
Teraz to wszystko się zmieni, znajdzie się w obcym miejscu; z obcymi paniami zamiast mamy; wśród wielu dzieci mających takie same potrzeby,
przeróżne pomysły.
Aby pomóc dziecku jak najmniej boleśnie przebrnąć pierwsze dni w przedszkolu przeanalizuj podane niżej rady:
- Przygotuj siÄ™ psychicznie sama do momentu rozstania ze swojÄ… pociechÄ….
- Uświadom sobie, że w przedszkolu nikt nie chce zrobić krzywdy Twojemu dziecku. Wszyscy będą się starać, aby zyskać zaufanie Twojego maleństwa.
- Przygotuj swoje dziecko:
- jeżeli było zawsze tylko z Tobą, spróbuj (np. na dwa tygodnie przed rozpoczęciem roku szkolnego) zostawiać je codziennie na 2 godz.
pod opieką koleżanki, sąsiadki lub babci, żeby przyzwyczaiło się do Twojej nieobecności;
- opowiadaj mu o przedszkolu;
- odwiedź wraz z dzieckiem przedszkole, żeby zobaczyło, jak wygląda sala, szatnia, poznało swoją panią;
- naucz je niektórych czynności samoobsługowych ( czynności w toalecie, mycia rąk, trzymania łyżki i jedzenia,
posługiwania się kubeczkiem do picia, itd.);
- zwróć uwagę, aby umiało informować o swoich potrzebach (nie tylko fizjologicznych);
- Pierwsze dni w przedszkolu:
- nie przedłużaj pożegnań - pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź;
- staraj się przyprowadzać dziecko systematycznie, aby wdrożyło się w rytm chodzenia do przedszkola;
- jeżeli będzie płakało przy pożegnaniu, nie zabieraj je z powrotem
do domu, bo Twoja pociecha szybko nauczy się, że łzami można wiele osiągnąć;
- jeżeli nie czujesz się na siłach, by rozstać się z zapłakanym dzieckiem
poproś męża, by przez pierwszy okres podjął ten obowiązek
(w bardzo wielu przypadkach tatusiowie świetnie radzą sobie z "konkretnymi" pożegnaniami);
- przy pożegnaniu zapewnij dziecko, że je kochasz i na pewno
po nie przyjdziesz;
- Żegnaj i witaj dziecko z uśmiechem. To napawa optymizmem i daje poczucie bezpieczeństwa, że wszystko jest "OK.".
Opracowała Wanda Niedorozow